มังกรกินหาง

หลังจากเอานิ้วสะกิดไป 3-4 ที เว็บบริษัทก็เสร็จสิ้นพร้อมใช้งาน ผมจึงมีความคิดว่าอยากพาแฟนผมไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศที่ต่างประเทศดูบ้าง เอาใกล้ๆก่อน ก็เป็นประเทศจีนนั้นเองเพราะเพื่อนผมมันเพิ่งกลับมา ตกลงทริปนี้จึงเกิดขึ้นค่อนข้างรวดเร็วเพราะขากลับจากเครื่องบินเพื่อผมมันเจอกิ๊กสาวจีนตอนขากลับ ส่วนผมแฟนไม่ว่างติดไปทำธุระกลับที่บ้าน  เลยเหลือผมไปคนเดียว ที่บอกว่าทริปนี้ไปด่วนมาก โดนตั้งใจมาจะไปดู Product LED ที่เมืองจีน โดยให้สาวจีนที่เป็นกิ๊กขอเพื่อนผมเป็นคนนำทาง ผมจึงเดินทางไปทำ Passport ไปอีกครั้งหนึ่ง เพราะ Passport จะได้ไม่ได้ เสียเงินไป 1,000 บาท

เป็นครั้งที่ 2 ที่ต้องเดินทางขึ้นเครื่องบิน ผมรู้สึกตื่นๆเต้นเล็กน้อย เพราะครั้งแรกตอนไปสิงค์โปร์เมื่อปี 2006 ผมยังขึ้นเครื่องที่สนามบินดอนเมืองอยู่ มาครั้งนี้เป็นสนามบินสุวรรณภูมิแทน ตกลงผมเดินทางไปคนเดียว ส่วนเพื่อผมกิ๊กรอรับอยู่ทางโน้น เราเริ่มต้นเยือน Shenzhen เป็นเมืองแรก ซึงทางตอนใต้ของประเทศจีน ไม่ไกลจากประเทศไทยเราไปมากนัก เดินทางประมาณ 3 ชั่วโมง ในช่วงปลายเดือนมกราคม อากาศที่นั้นยังหนาวอยู่ผิดกับที่ประเทศไทยเป็นอย่างมาก แตกต่างกันถึง 20°C กว่าองศาเซลเซียส แล้วผมก็เจอกับเพื่อนสาวจีนคนแรกของผม แต่ดูเธอไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร คงเห็นเหมือนผมมาเป็น กขค อาหารมื้อแรกที่เมืองจีนที่ผมได้ทานเป็น อาหารฮูนาน เพราะเธอเป็นคนหูหนาน เธอ Support เราดีมากทั้งพากิน พาเที่ยว พาไปเยี่ยมชมโรงงาน คงทำไปเพราะว่าหลงรักเพื่อผมเขาจริงๆ ผมเลยได้อานิสงค์ในความสะดวกสบายในครั้งนี้ไปด้วย

ผมเช่าโรงแรมอยู่เป็นของเตียงคู่ 2 ห้อง ผมยังงง?? จองเตียงคู่ให้ผมทำไม เพราะผมนอนคนเดียว อากาศที่นั้นประมาณ 15°C ใส่เสื้อ 2 ชั้นเอาไม่อยู่เพราะยังรู้สึกหนาวอยู่ เราจะรู้สึกหิวเร็วขึ้นอีกเพราะเราต้องใช้พลังงานสู้กับความหนาว เช้าวันรุ่งขึ้นเราจึงเริ่มออกเดินทางไปเยี่ยมโรงงาน LED ที่จีนอย่างที่ตั้งใจไว้โดยมีสาวจีนผมเรียกชื่อเล่นๆว่า Anna ก็แล้วกัน ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่าง เวลาไปเยี่ยมโรงงานที่นั้น เพราะเราไปไม่ดูเหมือนนักลงทุนหรือคนมีเงินเท่าไร แต่ทุกโรงงานที่ไปก็ตอนรับเป็นอย่างดี พาชมโรงงาน นั่งคุยกัน โดยเฉพาะโรงงานผลิตจอ LED ขนาดใหญ่ถึงกับพาไปเลี้ยงข้าวกลางวันที่ภัตราคาร ซึ่งผมก็รู้สึกเขินหน่อยๆ เพระายังไม่รู้หนทางว่าจะสั่งซื้อได้เมื่อไร

Anna พาเราไปผมเพื่อนๆคนจีนของเธอที่ภัตราคารพร้อมเปิดตัวแฟนของเธอ ซึ่่งก็คือเพื่อนผมนั้นๆเอง เธอและเพื่อนๆของเธอต้อนรับเราดีมาก พาไปร้องคาราโอเกะด้วย ไม่น่าเชื่อผมมาเมื่อจีนครั้งแรกก็ได้ร้องคาราโอเกะเลย แต่ในใจลึกๆผมก็รู้ ว่าสักวันเธอจะต้องเสียใจ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร มันอาจเป็นความผิดผมส่วนหนึ่งที่เปิดประเด็นทริปนี้ขึ้นมาในจังหวะที่พอเหมาะพอเจาะ

หลังจากกลับมาไม่นาน เธอก็เลิกกับเพื่อนผม ผมรู้ว่าเธอเสียใจมาก เพราะสังเกตดูแล้วเธอจริงๆกับเรื่องนี้มาก เป็นจังหวะเดียวกับที่ผมเริ่มสั่งซื้อของจากเมืองจีนด้วยตนเองผ่านทางเว็บ Alibaba ประมาณว่าอยากได้อะไรก็ Chat ถามรายละเอียด ช่วงเร่งด่วนของการหาซื้อ ผม Chat เกือบ 10 หน้าต่างในเวลาเดียวกัน พอตกลงรายละเอียดได้ก็ขอราคา จากนั้นโทรคุย สรุปราคา จ่ายเงินงวดแรก แล้วซักพักก็บินไปเยี่ยมชมโรงงานที่นั้นเลย เซีงไฮ, กวางโจว, ชิงเตา, ฮางโจว, เซินเฉิน, ตงก๊วน ภายในหนึ่งปีผมไปมาหมด บางที่ไปมากกว่า 1 ครั้ง

ส่วนโครงการ LED นั้นตกลงว่าจะกลับมาเปิดบริษัทร่วมกันกัน เป็นบริษัท LED ดีดีของโลก เพื่อทำตลาดขายในเมืองไทย ในขณะที่กำลังยุ่งๆสั่งของจากจีนมาใช้ในงาน ก็มีงานติดตั้งที่ประเทศอินเดียแทรกเข้ามาด้วย ผมนำทีมชุดแรกไปติดตั้งที่นั้นเป็นช่วงปลายฤดูร้อนพอดี อากาศที่นั้นร้อนมาก เรียกได้ว่าผมกลับมาเมืองไทยเดินต่กแดดตอนเที่ยงๆไม่รู้สึกร้อนไปเลยทีเดียว

มีอยู่ช่วงหนึ่งมีสรรพากรมาตรวจบริษัท LED ที่เปิด โดยบอกว่าบริษัทไม่มีการสั่งซื้อเข้ามาต้องปิดไปก่อน การเปิด 2 บริษัทในที่เดียวกันต้องแยก พนักงาน แยกไฟ แยกน้ำ ของทั้ง 2 บริษัทให้ชัดเจน จากนั้นก็มาเดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆ แล้วก็เอาเอกสารจดทะเบียนมาดู ผมก็ดู อ้าว!!! เห้ย?? เชี่ย!! ไม่เห็นมีชื่อกรูเลย แต่ผมก็เฉยๆ เพราะแค่สั่งซื้อของตอนนั้นอย่างเดียวก็ทำแทบทันแล้ว แถมช่วงนั้นยังมีเพื่อนผมอีกคน มาขอใช้ชื่อผมเอาไปจดทะเบียนบริษัท เพื่อเพื่อนผมไม่เคยคิดมาก ขนาดพอจะเซ็นต์ชื่อตอนจดทะเบียนบริษัทมันยังเซ็นต์แทนผมไปเลยซะงั้น เออ!! เว้ยเฮ้ย!! อ่าเพื่อกันไม่คิดมาก ผมเดินทางไปอินเดียอีก 3 ครั้งเพราะงานยังไม่เรียบร้อย เนื่องจากตอนไปครั้งแรกสาถารณูปโภคยังไม่เรียบร้อย น้ำไม่มา ไฟไม่มี ระบบลมยังไม่พร้อม ช่วงหลังผมเลื่อนมาดูเป็นผู้จัดการทั่วไป ทั่วไปจริงดูทุกอย่างตั้งแต่จัดซื้อ ยันโปรเจค โดยมีสัญญาปากเปล่าว่าจะแบ่งหุ้นให้ 20% ซึ่งผมเองไม่เคยขอดูเอกสาร เพื่อนกันไม่คิดมาก ผมเลยทำงานเต็มที่ วันอาทิตย์ยังต้องไป คิดเสมอเหมือนว่าเป็นบริษัทของเราเอง

หลังจากไปนั่งดมทินเนอร์ในโรงงานพ่นสี ช่วงวันหยุด ตอนวันสงกรานต์ปี 2011 มา ก็เริ่มมีงานทางด้านระบบ พ่นสีเข้ามา เป็นโปรเจคไลน์พ่นสีแบบอัตโนมัติทั้งไลน์ ผมก็ค้นหาใน Alibaba อีกนั้นและตามเคยได้มา 2 เจ้า เราเลือกเจ้าที่ใกล้ที่สุดถึงแม้จะแพงกว่า ที่ตงก๊วน สิ้นค้ามีปัญหาตอนจัดส่งงวดแรกเล็กน้อย ล่าช้าไปถึง 7 วัน เนื่องจากระบบเอกสาร จริงๆแล้วเราสมควรจะใช้ freight forwarder ในการจัดการเรื่องการจัดส่ง แต่เพื่อนผมไม่ใช้ ตั้งแต่ครั้งแรก กลับไปให้เพื่อนสาวที่เป็นกิ๊ก ซึ่งทำงานอยู่ในบริษัท Shipping เป็นคนติดต่อให้จึงล่าช้าเพิ่มขึ้นไปอีก เพราะสุดท้ายแล้วก็ช่วยอะไรไม่ได้ การจ่ายตังค์ การออกเอกสารก็ต้องเป็นทางเราออก ช่วงนั้นเราไปชมงานที่เซียงไฮ้พอดี ทั้งๆที่ของล๊อตแรกกำลังจะเข้ามา ตั๋วเครื่องบินก็ยังไม่ได้จองให้ ผมต้องเอาบัตรเครดิตตนเอง จองตั๋วออนไลน์ให้ทีมงานคนจีนที่จะมาติดตั้งด้วย ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ผมเลย ต้องโทรจากเซียงไฮ้กลับมาไทย เพื่อให้ทางธนาคารให้เปิดวงเงินบัตรเครตดิตให้ ทำให้กำหนดการติดตั้งล่าช้าไปอีก 1 สัปดาห์

เรากลับมาจากเซียงไฮ้ก่อนทีมงานจีนเล็กน้อยไม่ถึงชั่วโมง ผมจึงรอรับรีบงานจีนที่สนามบินพอดี ส่วนเพื่อนผมให้ภรรยาที่ทำงานบัญชีอยู่ที่บริษัท ขับรถมารับ โดยจะให้ภรรยา นั่งแท็กซี่กลับบ้านไปก่อน จากนั้นจึงไปส่งทีมงานจีนยังที่พัก แล้วงานติดตั้งสายพานโซ่ลำเลียงจากจีนก็เริ่มขึ้น ผมสังเกตุการการแปลกๆจากเพื่อนผม ปกติมันจะยุ่งอยู่กับการไลน์ชุบที่ปารจีน เนื่องจากมีปัญหาลูกค้าดึงไว้ไม่ยอมให้เช็คที่สั่งจ่ายออกมาแล้ว แต่พอทีมงานจีนทีเดินทางมา เป็น ผู้หญิง 1 ชาย 2 รวมทั้งหมด 3 คน มันก็เริ่มแปลกๆ ผู้หญิงที่เดินทางมาทำหน้าที่เป็นล่ามแปลจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาจีน แต่เนื่องจากระบบเอกสาร การนำของออกจากท่าเรื่องยังมีปัญหา ทำให้ยังนำของออกไม่ได้ ซึ่งทำให้ลูกค้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก เพราะทางทีมงานจีนเองก็ไม่อยากเดินทางมาช่วงที่เรายังอยู่ที่เซียงไฮ้ จึงรอให้เรากลับมาก่อน การติดต่อสื่อสารจึงไม่สะดวก ผมหมด Skype ไปหลาย Euro ต้องให้ David ที่กวางโจวช่วยเติมเงินมือถือมาให้ 100 RMB ตอนอยู่ที่เซียงไฮ้ เพื่อคุยเรื่องงานทางกรุงเทพ ที่เร่งจากคุณติ๊กที่เป็นลูกค้าของเรา ซึ่งถูกกดดันมาจากทางญี่ปุ่นอีกที ทั้งที่ผมเสนอตัวแล้วว่าไปเซี้ยงไฮ้คราวนี้ผมไม่ไปได้ไหม ผมห่วงงาน กลัวของล็อตแรกที่จะส่งมามีปัญหา และไม่มีคอย Support ที่งานจีนที่จะมาถึงด้วย

ระยะเวลาในการติดตั้งถูกบีบให้เหลือน้อยลงไปอีก ผมไม่เข้าใจเพื่อนผมมันไม่ให้ล่ามจีนที่มาด้วยไปอยู่กับทีมงานจีน 2 คนนั้นที่หน้างาน โดยมันจะค่อยไปรับไปส่งเองตลอด ส่วนผมที่ติดต่อเรื่องงานที่มาตั้งแต่ต้น มันให้อยู่ที่ Office ช่วงอาทิตย์แรกหลังจากของลงที่หน้างานผมไม่ได้ไปดูที่หน้างานติดตั้งเลย จนงานที่ปราจีนมีปัญหา มันต้องไปเคลียร์ให้ลูกค้า จึงให้ผมไปดูแทน ผมต้องใช้รถผมวิ่งไปรับทีมงานจีนจากโรงงานไปส่งยังที่พักในวันแรก โดยแวะรับประทานอาหารก่อน เพราะตามสัญญาเราต้อง Support ที่พักและอาหารให้ตลอดเวลาที่อยู่ในไทย ช่วงนั้นแฟนผมก็มารออยู่ที่ห้อง กำลังโมโหถามว่าเมื่อไรจะกลับ ผมก็บอกว่าเดี๋ยวพาคนจีนไปกินข้าวก่อน เพราะเวลาจะกินจะสั่งอะไรเขาพูดภาษาไทยไม่ได้ เมียเพื่อนผมที่อยู่ด้วยก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ก็มีแต่ผม จังหวะนั้นเองเพื่อนผมซึงไปดูงานที่ปราจีนโทรมาพอดี บอกมีปัญหากับลูกค้าเรื่องงาน เพราะเราตกลงกันมาถ้าลูกค้าเจ้านี้ยังไม่จ่ายตังค์อีก เราจะรื้อกลับ มันโทรมาบอกว่ามันรื้อแล้วกำลังจะเอากลับแต่ลูกค้าไม่ยอม แจ้งตำรวจมาจับมัน มันต้องไปโรงพัก ผมจึงบอกมึงจะให้กูไปเสริมอีกคนหนึ่งเปล่า มันก็บอกจะมาก็มาดิ ผมโทรไปหาแฟนซึ่งกำลังโกรธผมอยู่ ที่กำลังรออยู่ที่ห้องจะชวนไปหามันที่ปราจีนเป็นห่วงมันกลัวโดนตำรวจกับ คือเราทั้ง 3 คนเป็นเพื่อนกันสมัยเรียน แต่นั้นกลับเพิ่มความโมโหให้แฟนผมมากยิ่งขึ้นไปอีก หาว่าผมไม่สนใจ ผมก็งงไม่รู้จะทำยังไง ใจก็เป็นห่วงคนจีน หิวข้าวก็หิว กะว่าจะกินข้าวเสร็จแล้วไปรับแฟนผม แล้วไปหาเพื่อนที่ปราจีนบุรีในคืนนั้น สรุปผมต้องรีบกลับไปห้องคืนนั้นข้าวไม่ได้กิน ปราจีนผมก็ไม่ได้ไป ต้องกลับไปนั่งทะเลาะกันอยู่ที่ห้องทั้งคืน ส่วนเพื่อนผม ผมมารู้ที่หลังคืนนั้นมันไปปราจีนกับกิ๊กที่ทำอยู่บริษัท Shipping นั้นและ ส่วนไอ้มุขจะโดนตำรวจจับผมไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า เพราะคืนนั้นไม่ได้ไปเห็นกับตา ทะเลาะกับแฟนซะก่อน

หลังจากคืนนั้นมา วันรุ่งขึ้นผมก็ต้องคอยไปรับส่งทีมงานจีนที่โรงงาน เวลารับก็รับไปกันหมดทุกคน ไม่ได้จงใจแยกให้คนงานจีนชาย 2 คนไปก่อน แล้วค่อยมารับล่ามจีนไปต่างหากเหมือนที่เพื่อนผมทำ หมายกำหนดการติดตั้งงานถูกลูกค้าลดลงเหลือ 1 สัปดาห์ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ คนจีนที่มาคนหนึ่งก็โดนแผ่นผนังคลีนรูมบาดนิ้วตั้งแต่วันแรกที่มา จนผ่านมาเกือบอาทิตย์ ผมมารับช่วงต่อพอดี พาไปล้างแผลปรากฎว่านิ้วเกือบจะเน่า ต้องพาไปเย็บที่โรงพยาบาล ทุกรายจ่ายผมต้องออกเงินไปก่อนทั้งหมด ค่ากิน ค่าน้ำมัน ค่ารักษาพยาบาล ส่วนคนจีนอีกคนเพิ่งจะรู้ข่าวว่าพ่อฮ่องกงเสียต้องเดินทางกลับก่อน การทำงานของทุกวันเลิกที่ประมาณ 5ทุ่ม ถึงเที่ยงคืน จากนั้นผมต้องพาทั้ง 3 คนไปส่ง โดยต้องพาไปทานข้าวก่อนเข้านอน คนจีนที่มาก็ต้องทำการซักเสื้อผ้า เพราะที่เตรียมมาไม่พออยู่แล้ว กว่าจะได้นอนประมาณตี 2 ของทุกคืน ลูกค้าโทรมาจะให้ไปที่โรงงานตอน 8 โมงเช้า มันแตกต่างกันนะครับ ระหว่างคนมานั่งดูแล้วติ ติแล้วก็ติ แล้วก็สั่ง กับคนที่ทำงานต้องออกแรง ความเหน็ดเหนื่อยไม่เท่ากัน การผักผ่อนก็ต้องการไม่เท่ากัน เรื่องแบบนี้คนมีความคิดทุกคนจะเข้าใจดี ผมแนะนำให้ไปวิ่งรอบโรงงานซัก 10 -20  รอบ แล้วเขามานั้งต่อ แล้วมาเจอกันพรุ่งนี้เช้า 8 โมง

ระหว่างที่ทีมงานจีนมา ผม Support เป็นอย่างดี ผมเปรียบเทียบกับตอนไปอินเดีย ผมเจออะไรมา รู้สึกอย่างไร อยากได้แบบไหน ผมก็จะทำสนับสนุน ไม่ให้มันเหมือนที่ผมไปเจอที่อินเดียมา ส่วนเพื่อนผมมันคิดจะเอาแต่ของถูกอย่างเดียว มันพูกกรอกหูผมตลอด เดี๋ยวก่อนกลับ 3 วันมันจะพาคนจีนไปเที่ยวเกาะสะเม็ด แล้วช่วงนั้นมันก็วางแผ่นจะให้ผมไปอินเดีย มันเห็นผมเป็นเด็กอมมือหรือไง งานอินเดียถ้ามันไม่ไปงานจะจบได้ยังไง Program การทำงานของระบบบำบัด การปรับแต่งขั้นสุดท้ายต้องเป็นมันไป มันบอกลูกค้าให้ไปได้แค่ 2 คน ผมเลยเดินทางไปยังสำนักงานใหญ่ เล่ารายละเอียดทั้งหมด ทั้ง 4 ครั้งที่ผมไปเจอมาให้เขาฟัง เขา ok บอกตอนแรกที่เขาคุยกันไม่ได้รับข้อมูลแบบนี้

ผมจะพูดถึงเรื่องส่วนตัวที่เกิดของผมระหว่างล่ามสาวจีนนั้น แต่จะไม่เขียนเลยก็ไม่ได้เพราะจะหาว่า เขียนเอาแต่ดีใส่ตัว แต่ตลอดเวลาที่ต้องทำงานนั้นเร่งด่วนมาก ไม่รู้ว่าจะทีคนรีบซื้อกระติกน้ำร้อนไปถึงไหน สายพานลำเลียงก็ยังไม่เรียบร้อยมีปัญหาเรื่อง Sensor และค่า Paramter ในโปรแกรมอีกเล็กน้อย ส่วนทางลูกค้าก็ต้องการจะทดลอง ต่างคนต่างต้องการทำงาน จะให้มาเช้า แต่มาแล้วก็ทำการแก้ไขไม่ได้ พอรันงานเสร็จก็มาปรับ parameter อีก แล้ว Conveyor จะได้ทำตอนไหน เห็นแก่ตัว Coveyor ไม่นิ่งพ่นไปก็ไม่เสถียร เวลาก็ผิดพลาด การตรวจสีก็ให้คนมานั้งเพ่ง เปรียบเทียบความแตกต่างของสีที่มีความแตกต่างกันเพียงนิดเดียว ผมแนะนำให้ไปศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ AOI ก่อนที่จะมาทำงานในลักษณะนี้ก่อน มันดูแล้วบั่นทอนความเจริญของประเทศชาติ ผมนึกในใจนะไม่ได้พูดออกไป ใครๆก็รู้ลูกค้าคือเพราะเจ้า แบ่งเศษตังค์ 20-30 ล้าน จากการลงทุน มาให้เรากัดกันเอง ก็เท่านั้นเอง

กลางเดือนธันวา ผมเข้าไปคุยกับเพื่อน เพื่อนผมบอกมันต้องการจะดูบิรษัทคนเดียว ก่อนหน้านั้นทุกวันไปรับไปส่งทีมงานจีน อยู่หน้างานถึง 5 ทุ่มเกือบทุกวัน หมดเงินกับค่าอาหาร  ค่ากิน ค่าน้ำมัน ค่าแก๊สไปเป็นหมื่น ผมก็บอก ok แต่ผมถาม เอาแบบภาษาเพื่อนคุยกัน แล้วตอนมึงชวนกูมาทำไมมึงพูดคนละแบบ ตอนบริษัทแอลอีดีผมทำเว็บฟรี จดโดเมนไปฟรี ทำไมไม่เอาชื่อกูเขาไปด้วย มันบอกมันต้องเสียค่าจดปิดเหมือนกัน ผมบอกผมไม่นิ่งพอ ผมก็บอกการทำงานมันไม่เหมือนกันทุกแบบหรอก แบบนิ่ง แต่นิ่งโง่โง่ก็มีเยอะ แบบโวกเวกโวยวายแตไม่รู้เชี่ยอะไรเลยก็มี แบบดันทุรังก็มี ผมไม่อยากเถียงกับมันมาก เพราะบริษัทของมัน ผมรู้ไอ้ที่บอกว่าจะให้หุ้น 20% นั้นก็แค่ลมปาก แต่ผมเวลาทำอะไรทำเต็มทีเหมือนกัน แต่ผมมันใจว่าโครงกานขนาด 30ล้าน แต่ใช้คนแบบนี้ ถามว่าทำได้ไหม ทำได้แต่คนที่เหนื่อยตอนนั้นก็คือมันกับผมนั้นเอง การประหยัดในส่วนที่ไม่จำเป็นก็เป็นผลเสีย

อ่านมาคงสงสัยว่าผมมานั้งเขียนแบบนี้ทำไมก็เพราะหลังจากนั้น ผมก็ตัดสินใจออกจากบริษัทมันมา ส่วนผมมีปัญหากับแฟน เนื่องจากล่ามสาวจีนคนนั้น ส่วนมันเอาไปพูกว่าผมเสียๆหายๆ ให้คนอื่นฟังว่าผมทำงานให้มันไม่ได้ ได้ไม่ถึง 50% แฟนผมรู้ว่าผมเป็นคนยังไง ตลอด 1 ปีที่ผ่านมาเราแทบไม่มีเวลาไปไหนด้วยกันเลย เว็บผมก็หยุดนิ่งไป 1 ปีเต็ม เพราะทุ่มเทให้กลับบริษัทนี้ มันไปว่าผมว่าวันๆไม่ทำอะไร หน้างานนั่งเล่นแต่คอม ก็ใช้นะสิ ผมต้องเอา Skype ผมให้ล่ามจีนโทรกลับไปคุยเรื่องงานตลอดทั้งวัน ต้องคอยกดเบอร์ให้ เหมือนที่เวลาไปจีนไปอินเดีย เวลาเพื่อนผมจะโทรผมก็ต้องกดเบอร์โทรศัพท์ เวลาจะแดกข้าว ก็ต้องไปเดินซื้อมาให้มันแดก มันคิดกับผมเป็นแค่ลูกจ้างมันที่มันจ่ายเงินเท่านั้นเอง ตลอดเวลาที่ผมทำงานกับมันผมก็ต้องทำงานร่วมกับเมียมัน กิ๊กมัน ผมอึดอัดไม่เคยบ่นอะไร พอมานี่ผมดูพฤติกรรมมันตอนแรกก็รู้ แม่งจะเอาอีกแล้ว

ทางล่ามจีนก็งง ทำไมตั้งแต่มาถึงไทย เริ่มทำงานติดตั้งไม่เห็นผมไปที่หน้างานเลย ไม่เคยไป Support เขาเลย เพราะก่อนมาผมคุยติดต่อรายละเอียดทุกอย่าง ซึ่งผมเองก็งงเหมือนกัน ผมออกจากบริษัท 21 ธันวาคม เมียมันไปแจ้งผมออกที่ประกันสังคม ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน  ผมเลยได้เงินชดเชยกรณีว่างงานไม่ครบ เพราะไปยื่นไม่ทัน คอมพิวเตอร์ ที่ซื้อมาใช้ในงาผมบอกจะซื้อต่อ มันขายผมเต็มราคา นี่มันเอาเปรียบกันเกินไปหรือเปล่า และที่สำคัญมันโมโหผม โทรไปบอกแฟนผมว่ามันจะเอาลูกน้องมาทำร้ายผม แฟนผมห่วงผมมาก รีบโทรไปบอกเพื่อนอีกคนให้ ผมไปหา โดยที่ไม่ได้บอกให้ผมรู้ ผมเพิ่งมารู้ที่หลังเพื่อไม่นานมานี่เอง หลังจากนั้นความรู้สึกต่อเพื่อนผมก้เปลี่ยนไปเลย เพื่อนอีกคนเอาชื่อผมไปหากิน จดทะเบียนบริษัทผมโทรไปไม่รับผมโมโหมาก มึงเอาชื่อกูไปหาแดก ทำผลประโยชน์ให้กับมึง แต่มึงไปฟังความข้างเดียวเพื่อหวังจะขายของให้มันได้ในอนาคต ทั้งๆที่ชื่อบริษัทยังเป็นชื่อกูอยู่เลย

นี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะไม่ทุ่มเทอะไร 100% ให้กับคำว่าเพื่อนอีกต่อไป พอมันมีครอบครัวมันก็จะคิดถึงครอบครัวญาติพี่น้องของมันมากกว่าเรา ผมไป post ระบายอารารมณ์ใน facebook มีคนไปบอกมัน มันบอกว่าผมด่ามัน มันไม่ได้เอ่ยชื่อมัน แต่มันก็ฉลาดที่เดาออก

ส่วนมันก่อนหน้านั้น Comment ใน Facebook มัน ผมก็เดาออกว่า ?????????? หมายถึงใคร มันหมายถึงผม แต่ในความไม่รู้ของมัน ผมนั้งสร้างหน้าเพจบริษัทให้มันอยู่ ในระหว่างที่มันยังใช้ Facebook ไม่ค่อยเป็นเท่าไร ผมตอบกลับไป ส่ง Link Invite ไปให้ดูเพิ่มเข้าเป็น Admin Page ความรู้สึกผมเหมือนนั่งเล่นเครื่องดนตรีไทยอยู่ ของบางอย่างถ้าไม่เข้าใจ ให้ถาม ถ้าไม่อยากถามก็ search หาอ่านเอาตาม Google ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจก็แสดงว่าไอคิวไม่ถึง ให้หาที่ปรึกษา หรือกูรู แต่ที่น่าเวทนาที่สุดก็ไอ้คนที่กด like status นี่ของมัน ไม่ได้รู้อะไรเลย ผมอาจจะไม่รวยเหมือน Mark เจ้าของ Face Book แต่ผมก็จริงใจกับเพื่อน คิดดี ไม่เคยคิดทำร้ายเพื่อน ไม่เอาเปรียบเพื่อน เหมือนอย่างที่มันทำ เว็บผมที่ผมทำให้มัน มันเกินกว่าราคาเว็บ 7000 ที่ผมจะเก็บ แต่ผมจะบอกว่าผมต้องเอาไปจ่ายให้แฟนผมแทน เพราะผมเกรงใจทำงานอยู่กับมันแล้วยังเก็บค่าเว็บอีก พอตอนผมออกไป ผมก็ปิดหน้าเว็บผมลง เหมือนกับทีมันบอกว่าต้องการบริหารด้วยตัวมันเอง มึงก็ทำเองไปแล้วกัน มันก็โทรไปถามแฟนผมว่าทำไมเว็บมันมีปัญหาอะไร เขลา!!!

เรื่องนี้มีประเด็นให้ชุกคิดเล็กน้อย ให้ฉงนกันเล็กน้อย แต่ไม่ใช่นิสัยหรือสันดานของเพื่อนผมหรอก เพราะเพื่อนหลายคนรู้อยู่ว่าเป็นยังไง แฟนผมก็เตือนผมหลายครั้งก่อนมาทำ แต่ผมตั้งใจแน่วแน่ว่าจะมาดูกว่าการบำบัดน้ำเสียเขาทำกันอย่างไร การบำบัดอากาศเสียเขาทำกันอย่างไร บริษัทจีนที่ผมสั่งซื้อสายพานลำเลียงมา ผมก็เพิ่งมารู้ที่หลังว่าเธอเพิ่งกลับมาจากติดตั้งเครื่องพ่นสีที่อินเดียเหมือนกัน แต่เป็นทางตอนบนของอินเดีย ส่วนผมเป็นทางตอนใต้ของอินเดีย เป็นรัฐที่กันดานยังไม่เจริญ ผู้คนนับถือศาสนาฮินดู มีความเชื่อในเรื่องเทพเทพเจ้าเป็นอย่างมาก มีอยู่คืนหนึ่งเราทำงานเสร็จจากโรงงานประมาณ ตี 1 เวลาไปไซท์งานที่อินเดียผมต้องช่วยกันทำกับมัน กับคนงานอีกคน ทุกครั้งที่ไป อยู่กันถึงตี1 บางืคนถึงตี 3 คืนนั้นเราเดินกลับกำลังจะปีนรั้วข้ามประตู ตาผมก็เหลือบไปเป็นนกแสก 2 ตัวเกาะอยู่บนสายไฟบริเวณป้อมยาม ผมก็ไม่ได้พูดอะไร แต่เพื่อนผมมันดันทักขึ้นมา ว่านกอะไรวะนั้น ผมก็เฉยๆ เพราะพ่อกับแม่สอนไว้ตอนเด็ก โบราณเขาว่าไว้เจอนกแสกตอนกลางคืนห้ามทัก ผมก็เลยบอกมัน มันบอกไม่เคยได้ยิน ผมก็เฉยๆเดินกลับไปที่พักกัน ถัดมาอีกวันเราเลิกงานเร็วกว่าปกติ เดินไปซื้อน้ำกินที่หมู่บ้านด้านหลังที่พัก ปรากฎว่าข้างๆร้านจัดงานอะไรซักอย่างดูไม่ออกว่าเป็นงานอะไร คล้ายๆการร้องเพลงอะไรกันซักอย่าง พอถามไถ่ดูซักพักก็ได้ความ่วาเป็นงานศพ เพราะว่าเมื่อวานที่เพิ่งมีคนตาย เขาจึงจัดงานศพขึ้นตามประเพณีของเขา ผมชุกคิดขึ้นมาในใจ แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไรออกมา

หลังจากมีปัญหากันผมออกมาจากบริษัทแต่ยังเฝ้าดูแลล่ามจีนที่มานั้นอยู่ วันสุดท้ายก่อนกลับผม แวะข้างทาง เป็นถนนเรียบติดกับสนามบินทางทิศตะวันตก ผมถ่ายรูปเธอได้จังหวะเดียวกับที่ Airbus380 ลงจอดพอดี (ถ้าผมดูไม่ผิดนะ) รูปถ่ายออกมาดูใช้ได้พอสมควร แต่นั้นไม่สำคัญ สำคัญที่ URL ที่ผมได้ตอน Upload รูปนี้ขึ้นเว็บผมไป ผมเหลือมองที่ Address bar หลังจาก upload เสร็จ มันลงท้ายด้วย 337 มันเป็นเลข Flight ที่ผมใช้เดินทางไปอินเดียทุกๆครั้ง และจากที่เรียนสถิติมา แถบไม่มีโอกาศที่จะเกิดขึ้นได้เลยเพราะผมไม่ได้เรียงรูปไม่ได้สนใจว่าจะ upload อันไหนก่อนหลัง แล้วเธอก็เดินทางกลับประเทศไป

ก่อนหน้านั้นผมเคยสงสัยทำไมสภาพบ้านเมืองที่ Andhra Pradesh ดูสกปรกไม่เรียบร้อยเลย ข้างทางเต็มไปด้วยเศษขยะ บ้านเรือนดูเหมือนรกล้าง มอซอ ผมรอง Searh หาในเน็ตก็พบว่า Andhra Pradesh เพิ่งถูกน้ำท่วมอย่างหนักไปเมื่อปี 2009 ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีวี่แววว่าจะมีน้ำท่วมในประเทศเราด้วยซ้ำ หลังจากที่น้ำท่วมประเทศไทย พอน้ำลดผมกลับไปบ้านอีกครั้ง ผมดูสภาพข้างทางไม่ต่างอะไรจาก  Andhra Pradesh เลย 2 ฝั่งเต็มไปด้วยกองขยะ ดินทราย โคลนตรม สองข้างถนน บ้านเรือนดูรกร้าง ไม่เรียบร้อย เหมือนเป็นเมืองล้างมาก่อนอย่างไงอย่างนั้นเลย

เหตุการณ์ฉงนให้ชุกคิดนี้ยังไม่จบ ระหว่างที่ล่ามสาวจีนอยู่ที่ไทย เธอขอร้องให้ผมพาเธอไปไหว้พระ ผมไม่รู้ว่าเธอต้องการไหว้เพราะอะไร เธอบอกแต่ว่ามีหลายๆหน้า สรุปได้ว่าเป็นพระพรหม ผมจึงพาเธอเดินทางไปไหว้พระพรหมที่โรงแรมเอราวัณ เธอบอกต้องการอธิษฐานอะไรซักอย่าง จากนั้นเราก็เดินทางกลับ ประเด็นนี้คงไม่มีอะไรมาก ถ้าเมื่อหลาย 10 ปีก่อน พ่อผมไม่ได้ทำงานที่โรงแรมนี้ ก่อนที่จะลาออกมาประกิบอาชีพส่วนตัวอยู่ที่บ้านจนถึงทุกวันนี้

ผมสรุปได้ว่าบางที่สิ่งที่เราคิดว่าไม่มีนั้น มันอาจเป็นเพราะเราไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้ศรัทธา แต่ถ้าเราไปอยู่ในที่ๆเขาศรัทธา สิ่งนั้นก็อาจจะมีพลังขึ้นมา หรือมีตัวตนจริงๆก็เป็นได้ เหมือน ดารา นักร้อง นักการเมือง ที่ฮิต หรือเป็นที่นิยมในประเทศนั้นๆ และทีสำคัญผมคิดว่าสิ่งไม่ดีที่เขามาหาตัวเราไม่ใช่กรรม แต่มันเป็นสิ่งที่เราทำลงไปในอดีตแล้วย้อนกลับมาหาตัวเรา เพียงแต่ว่าเราจำสิ่งนั้นไม่ได้ มันอาจจะนานเกินไป ถ้าเราจำได้เราจะนึกออกในทันที่

ความคิดผมอาจจะดูเพ้อเจ้อไปหน่อย แต่คุณคงไม่สามารถใช้งาน SIM CARD ข้ามระบบไปมาระหว่าง 850, 900, หรือ 2100 ถ้าหากมือถือของคุณไม่รองรับ และคุณไม่ได้ Resister เข้าใช้งาน มันก็เหมือนกับนักวิทยาศาสตร์ชั้นสูงที่ไม่สามารถอธิบายให้คนธรรมดาทั้วไปเข้าใจหลักการทำงานได้ ซึ่งไม่ได้ต่างอะไรกับหมอผีในทางไสยศาสตร์